- Dit onderwerp bevat 2 reacties, 3 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 1 jaar, 4 maanden geleden door
.
-
Berichten
-
-
Covid is zo’n bepalend onderwerp, ook voor de toekomst van ons politieke en sociale landschap, en de belangen zijn zo groot, dat het moeilijk is om hier niet telkens mee bezig te zijn. Terwijl het juist zo belangrijk is om hier soms volledig afstand van te nemen.
Begin 2019 begon ik met lesgeven in Nederlands aan twee Tibetaanse vriendinnen die nu ca. zes jaar in Nederland zijn. Ik deed het gratis, maar wel met een eis van commitment. Een half jaar geleden stopte ik ermee. Toen mijn gestelde eis voor hun inzet zo’n beetje tot onder de helft gedaald was zette ik een streep. Nog steeds zijn we goed bevriend. Covid was vanaf het begin aanwezig en ik ervoer deze lessen daarom extra als een bevrijding. Even weg van de focus op al het nieuws. Mijn vriendinnen komen uit zo’n totaal andere cultuur, met zo’n onvergelijkbaar paradigma, dat alles in onze uitwisseling constant nieuw lijkt. Tijdens de les zongen we vanaf een groot scherm, liedjes van YouTube met ondertiteling, spraken we simultaan en deden we spelenderwijs aan zinsbouw en dergelijke. Jezelf duidelijk kunnen maken vind ik het belangrijkst.
“Ken je Elvis?”
Wie?
“Elvis Presley”.
Nee, wie is dat?
En zo ging en gaat het met elk onderwerp. Dit gebrek aan gezamenlijke herkenning leidt vreemd genoeg, of misschien juist niet zo vreemd, tot een heel directe waarneming van elkaar. Veel misverstanden, maar ook een ontzettend liefdevolle aandacht. Ik mis de lessen enorm, maar door het stoppen kon de vriendschap ook meer volwassen worden. Er bestond nu immers geen verplichting meer die ons met elkaar verbond. Gisteren heb ik weer bij ze gegeten. Voor de vierde keer, maar ditmaal was het minder formeel. Gewoon meegegeten met de pot en nu zonder dat rare ijzeren bestek. Je gaat pas herkennen wat een paradigma is zodra je een andere bent binnengestapt. Vaste patronen knellen minder als de vanzelfsprekendheid eraf is.Nu dus eigenlijk om een min of meer zelfde reden werd ik lid van deze wappie-dating-site. Aanvankelijk gaf ik vier jaar jonger op. Dat was ik wel gewend bij andere dating sites. Niet dat ik erg door de wol ben geverfd, integendeel zelfs want jarenlang een relatie gehad, maar verdomme die jaren tellen lelijk op en ik voel me echt zo’n twintig jaar jonger. Zestig? Straks denken ze nog dat m’n foto van tien jaar geleden is… hoezo ouwe lul? Dat soort van overwegingen. Niks menselijks vreemd. Maar hier voelt dat bedrog anders dan op andere sites en de 56 ipv de 60 voelde hier niet oké. Volgens mij is dat een goed teken. Zegt het iets over de integriteit die om een plek heen hangt. Hoewel ik er eigenlijk niet van hou om zo in het openbaar persoonlijk te zijn. Zou het liefst een bergbeekje op m’n profielfoto zetten en zeggen dat ik veertig ben en Alexander heet.
Maar ook hier weer de neiging om bezig te zijn met covid. De naam is niet voor niets Wappiez.nl! Maar ik wil ook de vrouwen beter leren kennen en weet zeker dat ik hier natuurlijk niet alleen in sta. Zoals ik nu over mezelf schrijf hoop ik daarom dat anderen ook wat vaker de stoute schoenen aantrekken, zodat makkelijker op elkaar valt te reageren. Nu voelt dat soms nog te direct. Je weet niets van elkaar en dan ineens binnen komen vallen? Hé, wat zie jij er leuk uit! Jaja! Duhhh 😝. Lastig…
Ik vind dat Opper Wappie een prachtige structuur heeft gelegd voor onze pogingen om elkaar beter te kunnen bereiken. Ik zeg het eerlijk, ik snak naar wat zachtheid en gevoelens van vertrouwen, want het pantser wordt dagelijks meer dan voldoende opgezet en getest. Zoals vandaag nog toen ik een oude ‘vriend’, eigenaar van het stamcafé waar ik al veertig jaar ‘s ochtends koffie kom dringen (Amsterdam Jordaan), aansprak op zijn weigering om vaste klanten zoals ik nog binnen te laten, terwijl alle onbekende bezoekers nauwelijks worden getest op hun QR-code (ja, anders verdient ie helemaal niks meer). Het werd een noodzakelijk maar onaangenaam gebeuren. De massapsychose doet vreemde dingen met ons. Maar m’n stamcafé en ik lijken nu hun tijd te hebben gehad.
Ik ben blij dat hier en daar plekken beginnen te ontstaan zoals hier. Hopelijk gaan we daar goed gebruik van maken. Groetjes aan iedereen!
-
Mooi gesproken en ik hoop dat je vind wat je zoekt. ✌
-
Hoi hoi Frank,
Inderdaad, covid is alles bepalend en opdringerig aanwezig. Toch is het belangrijk om een balans te vinden tussen actief bezig zijn met ‘het verzet’ en/of slapende mensen ‘ proberen te ontwaken’ en tijd voor jezelf en ontspanning. Zelf probeer ik de opgelegde beperkingen van de regering / Europa / Elite, op een andere manier zelf te organiseren en laat mijn humeur er niet door beïnvloeden. Lichamelijk actief zijn draagt ook bij aan loskomen van het continu denken. Wat mij helpt: “Ik loop 4 a 5 keer per week ruim 10km.” Letterlijk en figuurlijk uitwaaien. 😎
Vriendelijke groet, Erna
-
- Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.